Jeden z najbardziej znanych obozów dla żołnierzy AK mieścił się w Rembertowie pod Warszawą. Jego więźniem był między innymi jeszcze wtedy nierozpoznany gen. Emil Fieldorf. Teren zarządzany całkowicie przez NKWD był otoczony potrójnym płotem z drutu kolczastego. Dzienne wyżywienie stanowiło 100 gram chleba i dwa litry wodnistej zupy. Obóz ten był zorganizowany na terenie przedwojennej wytwórni amunicji „Pocisk”.

Składał się z kilku baraków. W największym było dziesięć dużych izb.  W każdej przetrzymywano 120-150 ludzi. NKWD zaadaptowało do swoich potrzeb znajdujący się w tym miejscu obóz niemiecki.  Teren obozu otoczony był dwiema liniami drutów kolczastych, z wieżami wartowniczymi. W budynku zwanym „pałacem” mieściła się komenda obozu.

25 marca 1945 roku nastąpiła największa wysyłka, 1500 z 2000, osadzonych więźniów. W większości byli to żołnierze  AK lub ich sympatycy. W tym dniu co roku odbywają się uroczystości upamiętniające to wydarzenie. Przed pomnikiem ofiar obozu u zbiegu ulicy Płatnerskiej i Marsa zebrały się poczty sztandarowe szkół Rembertowskich, wojska i organizacji kombatanckich. Wśród nich był poczet sztandarowy naszej Szkoły. Tym razem składał się z uczniów klasy 7, którzy zastąpili starszych kolegów i koleżanki. Byli to Basia Walędziak, Alicja Tur, Oliwier Bukowski oraz Krzysztof Wilk.  Uroczystość prowadziła przedstawicielka urzędu Miejskiego. Po odegraniu hymnu i przejściu pocztów sztandarowych, prowadząca w skrócie przedstawiła historię obozu i o głos poprosiła ostatniego żyjącego świadka wydarzeń z 1945 roku pułkownika Łucjana Zawistowskiego. Starszy pan, siedząc na krześle, w bardzo ciekawy sposób przedstawił swoją historię pobytu w obozie, wywózkę w dniu 25 marca 1945 roku i kilkuletni pobyt w okolicach Swierdłowska, dawniej Jekaterynburga na Uralu.